«Skins» από την Nana Simopoulos

Ένας δίσκος έμπλεος από την εσωτερικότητα μιας τζαζ εμπνευσμένης από την ποίηση των Σούφι.

Έχει παίξει στις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές και τα σπουδαιότερα τζαζ φεστιβάλ του πλανήτη, την έχουν χειροκροτήσει στην Όπερα της Νέας Υόρκης, έχει «συνομιλήσει» επί σκηνής με θρύλους όπως o Don Cherry και ο Billy Higgins ενώ παραγωγός του πρώτου της δίσκου ήταν ο Charlie Hayden. Εν ολίγοις η Νάνα Σιμόπουλος -που γεννήθηκε στην Βαλτιμόρη από Έλληνες γονείς, αλλά όλη της την ενήλικη ζωή έχει βάση της την Νέα Υόρκη- είναι ένα από τα ενεργά και επίλεκτα μέλη της τζαζ σκηνής της πόλης, με μια καριέρα που ξεπερνάει τους στενά χωροταξικούς προσδιορισμούς. Το αίμα όμως νερό δεν γίνεται. Ακόμη και να μην την ξέρεις καθόλου, ακόμα και τα πεδία της world jazz όπου κινείται η ίδια και η πολυεθνική ομάδα των μουσικών της, να μην είναι του άμεσου ενδιαφέροντος σου (μέρος της ηχογράφησης του Skins έγινε στην Αθήνα γατί ήθελε να έχει και τον ήχο Ελλήνων μουσικών) το «Skins» έχει τη γοητεία ενός πολυσύνθετου πρότζεκτ όπου μπλέκεται με φυσικότητα η καθαρόαιμη δυτικότροπη τζαζ με τις modal εκφάνσεις της. Μέσα στις συναντήσεις και τις εναλλαγές – απόλυτα χορταστικός ο καμβάς των ενορχηστρώσεων έτσι ώστε να ανταποκρίνονται σε ένα global ταξίδι, από τη Δύση έως την Ανατολή- υπάρχει και η Ελλάδα. Και όχι μόνο. Το «Skins» σε περνάει και μέσα από την εσωτερικότητα μιας τζαζ εμπνευσμένης από την ποίηση των Σούφι –στίχοι που τραγουδάει η ίδια, που είχαν αφετηρία τους ποίηση του Ρουμί, αλλά και μιας ελάχιστα γνωστής σε μας γυναίκας Σούφι, που έζησε τον 12αιώνα στο Αζερμπαϊτζάν, της Μahsati Ganjavi. Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν πολύ σημασία για την απόλαυση της ακρόασης (ίσως μόνον για μας που έχουμε τις εμμονές μας) πλην ίσως της μικρής λεπτομέρειας ότι κάθε όργανο, κάθε μικρός ή μεγαλύτερος ήχος που φτάνει σε μας, δεν είναι μόνον η έκφραση μιας δεξιοτεχνικής τζαζ που προέρχεται από μια δυνατή και δεμένη ομάδα μουσικών διεθνούς εμβέλειας. Όλο αυτό είναι η Νάνα Σιμόπουλος σ αυτό το στάδιο της ζωής της, τα συναισθήματα της, η φιλοσοφική της θέση, το προχώρημα της στην μουσική. Kαι με ένα περίεργο τρόπο στο μεταδίδει.
Η Nana Simopoulos τραγουδάει παίζει κιθάρα και μπουζούκι. Συμμετέχουν ακόμα οι Μάνος Λούτας (μπάσο) Μιχάλης Ορφανίδης (ντραμς), Σόλης Μπαρκή (κρουστά) Δημήτρης Βασιλάκης (σαξόφωνο). Και οι : Ustad Sultan Khan(sarangi) Mary Ann McSweeney (μπάσο), Royal Hantigan (ντραμς) Jamie Haddad (κρουστά), Greg Beyer (ντραμς, κρουστά, berimbau). Και Dave Liebman (σαξόφωνο, φλάουτο).

Χάρη Ποντίδα